Sarah's blog - Alarming

Monday seven in the morning. BAM! I’m startled by an explosion. At least that’s what it sounds like. It’s the alarm clock that shatters my dream with a loud pop. I’m rapidly pushing the kill switch because the hostile thing keeps hitting its target. My iPad follows in its footsteps. The precision bombing keeps on going. Strategically planned in case the first artillery wave misses its target. PING! There is the morning news: “Megalomaniac invades neighboring country.” BANG! The first topical bullet doesn’t miss its main target. Blood is pouring from the inside of my face and makes my thoughts explode. Did he set his alarm as well? He should have because showing up late for an invasion does not look good on your resume. Not if you’re applying for the job of dictator.

You surely can’t use a regular alarm clock for such a delicate job. It must be something special. And I don’t mean the type with an infinite amount of functions. That will only cause distractions during the launch. No. It must be a model with a single button. A red one. Right in the middle of the well-aimed box. And not a specimen that runs on batteries. Because those will go empty just before the set hour. Then he’s lying there. Dreaming of reality sleeping off his intoxication. That would be one hell of an alfa hangover.

What is going on in such person’s head for heaven’s sake before going to bed? “I must not forget to set my alarm clock because the first thing I gotta do is wake up a few hundred thousand people along with me. And if I want to stay in bed a little while longer I’ll smack the snooze button for the next delayed charge. Then sleep casualties can play dead for another fiftien minutes under their cozy white sheets”.

Waking up under heavy fire is not a pleasant experience. Not for anyone. It’s a declaration of war against life. Awakening mentally has to come gradually. Like the sunrise but spread over years. Imagine it to come at the speed of an alarm. Then I would be blinded instantaneously and I wouldn’t be able to see what I’m doing. Only when I’m fully awake I can see the light. And not a single explosion can help me with that…

___

NL (Dutch version)
Gewekker

Wil ik echt wakker worden in deze wereld?


Maandagmorgen zeven uur stipt. BAM! Ik word opgeschrikt door een explosie. Althans daarop lijkt het. Het is de wekker die mijn droom met een luide knal openspat. Ik druk snel op de uitknop want het vijandige ding blijft maar doel raken. Mijn Ipad is de wekker gevolgd want ook daar gaan de bombardementen lustig verder. Zodanig strategisch gepland in het geval dat de eerste artilleriegolf zijn doel zou missen. PING! Daar is het ochtendnieuws: “Machtswellusteling valt buurland binnen”. BANG! De eerste actuakogel mist zijn hoofddoel niet. Het bloed stroomt over de binnenkant van mijn gezicht en doet mijn gedachten exploderen. Zou die zijn wekker ook gezet hebben? Dat zou toch moeten want te laat komen voor een invasie staat niet goed op je CV. Toch niet als je voor dictator solliciteert.

 

Voor zo’n belangrijke dag kan je toch geen gewone wekker gebruiken? Dat moet toch iets speciaal zijn, niet? En dan bedoel ik geen wekker met oneindig veel functionaliteiten. Dat zorgt alleen maar voor verwarring bij de lancering. Nee. Het moet een wekker zijn met maar één knop. Een rode knop. In het stabiele midden van het welgemikte bakje. En geen exemplaar op batterijen. Want je zal zien dat die net voor het ingestelde uur leeg zijn. En dan ligt hij daar. Dromend van de realiteit lekker zijn overwinningsroes uit te slapen. Wat zou me dat een alfa kater van jewelste zijn.

Wat gaat er in hemelsnaam door zo iemand zijn hoofd voor hij gaat slapen? “Ik mag niet vergeten mijn wekker te zetten, want die moet morgen een paar honderdduizend mensen wakker maken, inclusief mezelf? En als ik nog wat gezellig wil blijven liggen dan druk ik wel op de snooze knop voor een volgende uitgestelde lading? Dan kunnen de mensen knusjes onder hun laken nog een kwartiertje langer voor dood spelen?”

Met zwaar geschut wakker worden is geen prettige ervaring. Voor niemand. Het is een oorlogsverklaring aan het leven. Geestelijk ontwaken is iets dat geleidelijk aan moet komen. Zoals het verrijzen van de zon, maar dan verspreid over meerdere jaren. Stel dat die met de snelheid van een wekker zou stijgen. Dan ben ik plots verblind en zie ik niet meer wat ik doe. Pas als ik volledig wakker ben, heb ik het licht gezien. En geen enkele explosie kan me daarbij helpen…